10 دلیل برای بازی رایگان

1. بازی چیزی است که کودکان با آن متولد می شوند

انسان «هوموساپینس» و «هومو لودنس» است، یعنی فردی خردمند و بازیگوش. بازی احتمالاً یکی از قدیمی ترین تکنیک های فرهنگی بشر است. انسان ها غریزه بازی خود را با بسیاری از پستانداران دیگر به اشتراک می گذارند. از آنجا که تکامل این رفتار را ایجاد کرده است، میل به بازی عمیقاً در انسان ریشه دارد. هیچ کودک انسانی نیازی به تحریک، انگیزه یا درخواست بازی ندارد. بازی کردن آن آسان است - در هر مکان و هر زمان.

2. بازی یک نیاز اساسی کودک است

مانند خوردن، آشامیدن، خوابیدن و مراقبت کردن، بازی نیاز اساسی انسان است. برای معلم اصلاحات، ماریا مونته سوری، بازی کار کودک است. کودکان هنگام بازی با جدیت و تمرکز به بازی خود می پردازند. بازی فعالیت اصلی کودک و در عین حال بازتاب رشد اوست. بازی فعال فرآیندهای یادگیری و رشد کودکان را به طرق مختلف ارتقا می دهد.

3. بازی سرگرم کننده و لذت بخش است

هیچ کودکی به قصد یادگیری چیزی معنادار بازی نمی کند. کودکان عاشق بازی هستند زیرا از آن لذت می برند. آنها از اقدامات خود تعیین شده و خودکارآمدی که تجربه می کنند لذت می برند. کودکان به طور طبیعی کنجکاو هستند و کنجکاوی بهترین آموزش در جهان است. آنها خستگی ناپذیر چیزهای جدید را امتحان می کنند و از این طریق تجربیات ارزشمند زندگی را به دست می آورند. یادگیری از طریق بازی، یادگیری کل نگر و لذت بخش است، زیرا همه حواس درگیر هستند - حتی به اصطلاح مزخرف.

4. بازی بدن را تربیت می کند

یک کارکرد ضروری بازی فعال، تمرین بدن جوان است. ماهیچه ها، تاندون ها و مفاصل تقویت می شوند. سکانس های حرکتی آزمایش، هماهنگ و تمرین می شوند. از این طریق می توان اقدامات پیچیده ای را انجام داد. لذت حرکت موتور رشد سالم می شود، به طوری که احساس بدن، آگاهی، کنترل، ایمنی حرکت، استقامت و عملکرد می تواند توسعه یابد. تلاش بدنی و درگیری عاطفی کل شخصیت را به چالش می کشد. همه اینها باعث پیشرفت کلی فردی می شود. تخت‌های ماجراجویی و بازی نیز می‌توانند نقش مهمی در اینجا داشته باشند. به ویژه به این دلیل که "آموزش" روزانه و اتفاقی انجام می شود.

5. بازی و یادگیری یک زوج رویایی هستند

آنچه در ابتدا یک تناقض به نظر می رسد در واقع یک مسابقه رویایی است، زیرا بازی بهترین حمایت ممکن برای کودکان است. این شکل ابتدایی یادگیری در دوران کودکی است. کودکان دنیا را از طریق بازی درک می کنند. محققان بازی و دوران کودکی فرض می کنند که یک کودک باید حداقل 15000 ساعت به طور مستقل تا زمان شروع مدرسه بازی کرده باشد. یعنی حدود هفت ساعت در روز.

6. بازی استرس را از بین می برد

وقتی کودکان را در حال بازی مشاهده می کنیم، می توانیم بارها و بارها ببینیم که آنها برداشت ها را از طریق بازی پردازش می کنند. در بازی های نقش آفرینی، تجربیات زیبا، لذت بخش و در عین حال غم انگیز و ترسناک به صحنه می رود. آنچه کودک بازی می کند برای او معنا و اهمیت دارد. کمتر به رسیدن به یک هدف یا نتیجه خاص مربوط می شود. آنچه بسیار مهمتر است فرآیند بازی و تجربیاتی است که می تواند با خود و سایر کودکان در حین بازی کسب کند.

7. بازی یادگیری اجتماعی است

گروه بازی با سن و جنس یک چارچوب توسعه بهینه برای یادگیری اجتماعی ارائه می دهد. زیرا وقتی بچه ها با هم بازی می کنند، درک ایده های مختلف بازی مهم است. برای انجام این کار، باید توافق‌هایی انجام شود، قوانین توافق شود، تعارضات حل شود و راه‌حل‌های ممکن مذاکره شود. نیازهای خودتان را باید به نفع یک ایده بازی و گروه بازی کنار بگذارید تا اصلاً یک بازی مشترک توسعه یابد. کودکان برای برقراری ارتباط اجتماعی تلاش می کنند. آنها می خواهند به یک گروه بازی تعلق داشته باشند و از این طریق رفتارها و استراتژی های جدیدی را توسعه دهند که آنها را قادر می سازد به آنها تعلق داشته باشند. بازی کردن راه را به سوی خود شما باز می کند، بلکه راه را از من به شما به سوی ما باز می کند.

8. بازی باعث تحریک خلاقیت می شود

کودکان واقعیت خود را از طریق بازی شکل می دهند. این کار نمی کند، وجود ندارد - تخیل شکوفا تقریباً هر چیزی را ممکن می کند. تخیل، خلاقیت و بازی بدون یکدیگر قابل تصور نیستند. فعالیت های بازی کودکان هم پیچیده و هم تخیلی است. آنها بارها و بارها با هم ساخته می شوند. اغلب مشکلاتی در بازی به وجود می آید که باید حل شوند. جستجوی راه حل ها بخش مهمی از بازی است. این یادگیری مبتنی بر اکتشاف، تصاحب فعال جهان از طرف خود شخص است.

9. بازی از مرزها فراتر می رود

بازی برای دوستی ها و همچنین ارتباطات بین فرهنگی و بین زبانی بسیار مهم است. مهدکودک محل زندگی تنوع فرهنگی-اجتماعی است. کلید برخورد و با هم بودن، بازی است. از طریق بازی، کودکان در فرهنگ خود رشد می کنند و از طریق بازی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند، زیرا در بازی همه کودکان به یک زبان صحبت می کنند. گشودگی کودکانه نسبت به چیزهای دیگر و علاقه به چیزهای جدید بر مرزها غلبه می کند و باعث می شود که الگوهای روابط جدید ایجاد شوند.

10. بازی حق کودک است

کودکان حق تفریح، استراحت و بازی دارند. این حق بازی در ماده 31 کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل متحد ذکر شده است. کمیته حقوق کودک سازمان ملل تاکید دارد که کودکان باید مستقل بازی کنند و کمتر توسط بزرگسالان کنترل شوند. وظیفه مهدکودک ها این است که کودکان را قادر به بازی بدون مزاحمت در اتاق های محرک – داخل و خارج از منزل – کنند. آموزش‌هایی که بازی را ترویج می‌کنند، دختران و پسران را قادر می‌سازد تا مهارت‌های بازی خود را توسعه دهند و به والدین اجازه می‌دهد تا در میزان رشد فرزندانشان از طریق بازی سهیم باشند.

اولین بار در مهدکودک امروز 1396/10، ص 18-19 منتشر شد