کودکان متفاوت می خوابند

خواب کودک

ما بزرگسالان نیز با اهمیت خواب آشنا هستیم. بر خلاف بسیاری از چیزهای دیگر در زندگی، ما نمی توانیم با تلاش خود به خواب برسیم. برعکس: خواب ناشی از آرامش است. او باید ما را پیدا کند، نه ما او را. طبیعت به دلیل خوبی آن را به این شکل طراحی کرده است. وقتی می‌خوابیم، تمام کنترل‌ها را کنار می‌گذاریم. ما بی دفاع، بی انعکاس، ناتوان هستیم. بنابراین خواب فقط در شرایط خاصی می تواند اتفاق بیفتد - یعنی زمانی که احساس امنیت و آرامش می کنیم. هیچ گرگی در آنجا زوزه نمی کشد، هیچ تخته کفی که می خرج کند. جای تعجب نیست که قبل از رفتن به رختخواب دو بار به این فکر کنیم که آیا کلید درب جلو واقعاً برداشته شده است یا خیر. تنها زمانی که احساس امنیت کنیم می توانیم آرامش داشته باشیم. و تنها زمانی که آرامش داشته باشیم می توانیم بخوابیم.

و بچه ها چطور؟ همینطور است. آنها همچنین شرایط را بر روی ماسه مان قرار می دهند. و والدین به سرعت یاد می گیرند که چه هستند. بله، کوچولوها می خواهند سیر باشند، می خواهند گرم باشند و می خواهند خسته شوند (ما گاهی اوقات فراموش می کنیم). اما پس از آن آنها همچنین یک سوال دارند: آیا من امن، محافظت شده و امن هستم؟

دو چیز بد

نوزادان چگونه احساس امنیت می کنند؟ بر خلاف بزرگسالان، آنها به تنهایی آن را ایجاد نمی کنند، و این یک چیز خوب است: چگونه یک بچه به تنهایی می تواند یک گرگ را بترساند؟ چگونه می تواند به تنهایی از پوشاندن آن در هنگام خاموش شدن آتش اطمینان حاصل کند؟ چگونه می تواند به تنهایی پشه ای را که روی بینی اش نشسته را از خود دور کند؟ کودکان کوچک احساس امنیت خود را از کسانی می گیرند که به طور طبیعی مسئول محافظت و مراقبت از کودک کوچک هستند: والدینشان. به همین دلیل، همیشه به محض خسته شدن یک کودک کوچک، همان ناخوشایند اتفاق می افتد: اکنون نوعی لاستیک نامرئی در او سفت می شود - و این او را با قدرت به سمت شخصی که بهتر می شناسد می کشاند. اگر کسی پیدا نشود، کودک مضطرب می شود و گریه می کند. و تنش مرتبط تضمین شده است که مرد شنی را فراری می دهد ...

اما این همه ماجرا نیست. کوچولوها میراث دیگری به زندگی می آورند. کودکان انسان در مقایسه با سایر پستانداران در وضعیت بسیار نابالغی به دنیا می آیند. مهمتر از همه، مغز در ابتدا فقط در یک نسخه باریک وجود دارد - باید اندازه خود را در سه سال اول زندگی سه برابر کند! این جهش رشدی روی خواب کودکان نیز تاثیر دارد. مغز نوزاد حتی پس از به خواب رفتن نسبتاً برای مدت طولانی فعال می ماند - ارتباطات جدیدی ایجاد می کند و به معنای واقعی کلمه رشد می کند. این به انرژی زیادی نیاز دارد - بنابراین نوزادان بیشتر از خواب بیدار می شوند تا "باتری های خود را شارژ کنند". علاوه بر این، این خواب بلوغ نسبتاً سبک و پر از رویا است - بنابراین اغلب نمی توان نوزادان را بدون اینکه دوباره مبهوت شود، زمین گذاشت.

نحوه خوابیدن نوزادان

دلایل خوبی وجود دارد که چرا کودکان کوچک با بزرگسالان متفاوت می خوابند. بیایید به اختصار آنچه در مورد خواب کودکان شناخته شده است را بیان کنیم.

کودکان خردسال نیازهای خواب بسیار متفاوتی دارند. همانطور که برخی از کودکان "متابولیزکننده های خوب غذا" هستند، برخی نیز به نظر می رسد متابولیزکننده خوبی برای خواب هستند - و بالعکس! برخی از نوزادان در سال های تازه متولد شده خود 11 ساعت در روز می خوابند، در حالی که برخی دیگر 20 ساعت در روز می خوابند (میانگین 14.5 ساعت). در 6 ماهگی، برخی از نوزادان می توانند با 9 ساعت زندگی خود را پشت سر بگذارند، در حالی که برخی دیگر تا 17 ساعت نیاز دارند (به طور متوسط اکنون 13 ساعت می خوابند). در سال دوم زندگی، نیاز روزانه به خواب به طور متوسط 12 ساعت است - به اضافه یا منهای 2 ساعت بسته به کودک. در 5 سالگی، برخی از کودکان نوپا می توانند با 9 ساعت زندگی خود را پشت سر بگذارند، اما برخی دیگر هنوز به 14 ساعت نیاز دارند.

بچه های کوچک مدتی طول می کشد تا یک ریتم پیدا کنند. در حالی که خواب نوزادان به طور مساوی در طول روز و شب توزیع می شود، از دو تا سه ماهگی به بعد می توان یک الگو را مشاهده کرد: اکنون نوزادان بیشتر و بیشتر در شب می خوابند. با این وجود، بیشتر نوزادان در پنج تا شش ماهگی هنوز حدوداً سه چرت در طول روز می‌خوابند و چند ماه بعد بسیاری از آنها می‌توانند با دو چرت در طول روز از پس آن برآیند. و به محض اینکه می توانند راه بروند، بسیاری از آنها، اما نه همه آنها، به یک چرت زدن بسنده می کنند. و زمانی که آنها حداکثر چهار یا پنج ساله شوند، این برای اکثریت قریب به اتفاق کودکان سابقه دارد.

به ندرت پیش می آید که نوزاد تمام شب را بدون استراحت بخوابد. در علم، اگر به گفته والدین، نوزاد از نیمه شب تا ساعت 5 صبح ساکت باشد، "طول شب می خوابد" در نظر گرفته می شود. در شش ماه اول زندگی (طبق گفته والدین)، 86 درصد از نوزادان به طور منظم در شب از خواب بیدار می شوند. حدود یک چهارم آنها حتی سه برابر یا بیشتر. بین 13 تا 18 ماهگی، دو سوم کودکان نوپا هنوز به طور منظم در شب از خواب بیدار می شوند. به طور کلی، پسرها بیشتر از دخترها در شب بیدار می شوند. نوزادان در رختخواب والدین خود نیز بیشتر گزارش می دهند (اما برای مدت کوتاهی...). کودکانی که با شیر مادر تغذیه می‌شوند معمولاً در طول شب دیرتر از کودکانی که از شیر مادر تغذیه نمی‌شوند، می‌خوابند.

راه های خوابیدن

فرمول خواب کودک اساساً با بزرگسالان تفاوتی ندارد: کودک نه تنها می خواهد زمانی که به خواب می رود خسته، گرم و پر باشد، بلکه می خواهد احساس امنیت کند. و برای انجام این کار، ابتدا به همراهان بزرگسال نیاز دارید - یک کودک به آنها نیاز فوری تر از دیگری دارد، یکی از آنها بیشتر از دیگری به آنها نیاز دارد. اگر کودکی به طور مکرر چنین حمایت محبت آمیزی را در طول خواب تجربه کند، به تدریج امنیت خود را ایجاد می کند، "خانه خواب" خود را.

بنابراین وقتی والدین فکر می‌کنند که وقتی صحبت از خواب فرزندشان می‌شود، مهم‌ترین چیز این است که یک ترفند بیابند که به نوزادان کمک می‌کند ناگهان بدون هیچ مشکلی بخوابند، یک سوء تفاهم است. وجود ندارد و اگر هم هست فقط برای بچه همسایه کار می کند.

همچنین این تصور اشتباه است که نوزادان در صورت داشتن همراهی طبیعی که انتظار دارند، لوس خواهند شد. در 99 درصد از تاریخ بشر، نوزادی که به تنهایی می‌خوابد، نمی‌توانست صبح روز بعد را ببیند - توسط کفتارها ربوده شده، توسط مارها نیش می‌زنند، یا توسط یک جبهه سرد ناگهانی سرد می‌شوند. و با این حال کوچولوها باید قوی و مستقل می شدند. بدون نوازش از طریق نزدیکی!

و اگر نوزادان به تنهایی نتوانند بخوابند، نباید تصور کنیم که اختلال خواب دارند. آنها اساساً کاملاً کار می کنند. کارلوس گونزالس، متخصص اطفال اسپانیایی، زمانی این موضوع را اینگونه بیان کرد: «اگر تشک مرا بردارید و مرا مجبور کنید روی زمین بخوابم، خوابیدن برای من بسیار دشوار خواهد بود. آیا این به این معنی است که من از بی خوابی رنج می برم؟ البته که نه! تشک را به من پس بده، می بینی که چقدر خوب می توانم بخوابم! اگر کودکی را از مادرش جدا کنید و او به سختی به خواب می رود، آیا از بی خوابی رنج می برد؟ وقتی مادرش را به او پس بدهی، می بینی چقدر خوب می خوابد!»

بلکه در مورد یافتن راهی است که به کودک سیگنال می دهد: اینجا می توانم احساس راحتی کنم، می توانم اینجا استراحت کنم. سپس مرحله بعدی کار می کند - خوابیدن.